اولویت بندی تکنولوژی های نوظهور با مدلی تلفیقی از روش های تصمیم گیری فازی در صنایع مزیت دار (مطالعه موردی در صنعت حمل و نقل)

امروزه بکارگیری تکنولوژی های نوظهورکه به تازگی در سطح جهان پدید آمده اند، در عرصه رقابت جهانی امری اجتناب ناپذیر است. تکنولوژی های نوظهور هنوز به طور کامل تجاری و به بازار عرضه نشده است، اما ظرف مدت پنج سال آینده چنین خواهد شد. ضرورت تحقیق حاضر، بکارگیری روش علمی، جهت اولویت دهی تکنولوژی های نوظهور در صنایعی است که بر اساس معیارهای خاص ایران اولویت دهی شده اند، به این منظور که اولویت های سرمایه گذاری بر روی زمینه های کاربردی تکنولوژی های نوظهور در صنایع مزیت دار مشخص گردد. هم چنین از آن جا که مدل ارائه شده در این تحقیق، برای تکنولوژی های نوظهور تدوین می گردد، می تواند علاوه بر اولویت دهی بکارگیری در صنایع مزیت دار، متدولوژی مناسبی در زمینه سایر صنایع که هنوز اقدام جدی در خصوص آنها صورت نگرفته را ارائه نماید. در این پایان نامه پس از بررسی و نظرخواهی از کارشناسان، صنعت حمل و نقل مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با مرور ادبیات تصمیم گیری و شرایط مسئله، مدل تلفیقی ahp وfmcgp به عنوان یکی از روش های تصمیم گیری جهت تعیین اولویت ها انتخاب گردیده است. در مرحله بعد، معیارهای اولویت دهی، بر اساس نظرات کارشناسان صنعت حمل و نقل و بر پایه تحقیق میدانی در خصوص معیارهای تصمیم گیری ذکر شده در ادبیات تصمیم گیری و پروژه های مشابه در داخل کشور، مشخص گردیده است. سپس وزن هریک از معیارهای تصمیم-گیری از طریق نظرسنجی مشخص و با پرسش نامه تخصصی از کارشناسان آشنا به زمینه های حمل و نقل زمینه های مطرح در صنعت حمل و نقل امتیازدهی شده اند و سپس تکنولوژی ها در زمینه ای با اولویت بالاتر، با استفاده از مدل پیشنهادی fmcgp اولویت دهی و انتخاب می شوند. در نهایت نیز با استفاده از نرم افزار لینگو زمینه ی خودرو با بالاترین اولویت انتخاب شده و چهارتکنولوژی نوظهورحسگرهای خواب آلودگی راننده، اسکای اکتیو، گیربکس cvt و تکنولوژی نانو درشیشه های ضد خش، به عنوان اولویت های اول تا چهارم در زمینه خودرو در صنعت حمل و نقل ایران تعیین گردیده اند